Naukowcy powiadomili o planach budowy wielkiego podwodnego obserwatorium neutrin. Największa tego typu instalacja na świecie powstanie u wybrzeży Kanady z myślą o wykrywaniu wysokoenergetycznych neutrin, będących tworem ekstremalnych wydarzeń spoza Drogi Mlecznej.

Obserwatoria neutrin, takie jak detektor IceCube, który znajduje się głęboko pod lodami Antarktydy i jest obecnie największym tego typu urządzeniem, wykrywają promieniowanie Czerenkowa. Pojawia się ono, gdy przechodzące przez Ziemię neutrina oddziałują z jądrami atomów i powodują powstawanie szybko poruszających się cząstek wtórnych.

Detektor IceCube składa się z kilkudziesięciu fotopowielaczy, które zawieszono na linach w głębokich otworach w lodzie na Biegunie Południowym. W 2013 roku, urządzenie po raz pierwszy wykryło wysokoenergetyczne neutrina, pochodzące spoza naszej galaktyki. Cztery lata później zarejestrowało zdarzenie, które udało się powiązać z bardzo odległym, jasnym jądrem galaktyki typu blazar. Jednak zdaniem naukowców, należy udoskonalić detektor IceCube i wybudować kolejne obserwatoria, aby móc dokładniej określać pochodzenie kosmicznych neutrin.

Dlatego amerykańscy, kanadyjscy i niemieccy astrofizycy ujawnili plany budowy nowego podwodnego obserwatorium. P-ONE (Pacific Ocean Neutrino Experiment) powstanie na głębokości około 2,6 kilometra w Cascadia Basin, około 200 kilometrów od wybrzeża Kolumbii Brytyjskiej. Nowa instalacja będzie się składała z sieci 70 detektorów podzielonych na siedem grup, tworząc urządzenie o objętości 3 km3 i wykorzysta tamtejszy światłowód o długości 800 kilometrów, którzy obsługiwany jest przez inicjatywę Ocean Networks Canada Uniwersytetu Wiktorii i przekazuje dane na temat energii elektrycznej oraz promów do i z istniejących urządzeń, umieszczonych na dnie morskim.

Przyszłe obserwatorium P-ONE będzie jeszcze większe niż IceCube i pozwoli wykrywać rzadsze neutrina o wyższej energii. Instrument ten skupi się głównie na obserwacji neutin przychodzących z półkuli południowej, jednak obszary poszukiwań tych dwóch instrumentów będą się częściowo pokrywać.

Według obecnych planów, pierwsza część nowego obserwatoriów P-ONE powstanie pod koniec 2023 roku. Instalacja będzie gotowa do pracy i zacznie zbierać pierwsze dane do końca 2030 roku. Jednak naukowcy wskazują, że plany mogą ulec znacznemu opóźnieniu. Przykładowo europejskie podwodne obserwatorium neutrin KM3NeT pierwotnie miało być gotowe do pracy już w 2014 roku, jednak jego poszczególne elementy u wybrzeży Francji i Włoch będą gotowe dopiero w 2024 i 2026 roku.

Egzoszkielety wykonywane dla wojska i przemysłu to technologia, która w miarę upływu lat przestaje być domeną filmów science fiction. Całkiem niedawno firma Rostec - Trusted Platforms Robotic Complexes podzieliła się nagraniem wideo z kolejnych testów tworzonego przez nich egzoszkieletu.

W widocznych na nagraniu eksperymentu wykorzystano wojskową wersję egzoszkieletu. Zdaniem przedstawicieli firmy, sprzęt jest ukryty pod ubraniem. Jego zadaniem jest odciążanie układu mięśniowo-szkieletowego przy jednoczesnym uniknięciu krępowania ruchów. Egzoszkielet waży 6 kg ale pozwala na przenoszenie sprzętu bojowego i broni o wadze do 60 kg. Widoczny na nagraniu żołnierz jest w stanie wspinać się po schodach, skakać z miejsca na podwyższoną platformę, biegać, skakać, wykonywać pompki i kucać, a także poruszać się po nierównym terenie a nawet zasiadać za kierownicą samochodu. 

Nie tylko Rosja rozwija podobne technologie, a w ten swoisty wyścig zbrojeń zaangażowana jest również Japonia, Stany Zjednoczone i Chiny. Niedawno informowaliśmy o firmie Sarcos Robotics, która po pozyskaniu dodatkowych funduszy od rządu USA przygotowuje się na wprowadzenie na rynek egzoszkieletu, który dwudziestokrotnie zwiększą siłę użytkownika. Według twórców jest to pierwszy egzoszkielet obejmujący całe ludzkie ciało, który może pracować kilka godzin bez ładowania baterii.

Warta wzmianki jest tutaj również chińska firma China North Industries Corporation, która przed dwoma laty opracowała projekt egzoszkieletu dla chińskiego wojska. Chińskie dzieło, było wówczas w stanie zwiększyć udźwig żołnierza o dodatkowe 45 kg ładunku. Ponieważ sprzęt został wykonany na zlecenie wojska, dokładne dane techniczne na jego temat są poufne. Wiadomo jednak, że pozwalał on wtedy na przejście do 10 km ze średnią prędkością 4 km/h.

Jak narazie naukowców ogranicza przede wszystkim ilość danych, które mogą być odczytane z mózgu, wysłane do komputera, zinterpretowane oraz przesłane do egzoszkieletu w czasie rzeczywistym. Dalszy rozwój egzoszkieletów z całą pewnością zwiększy ich wydajność i pozwoli wykorzystać osiągnięcia armii do celów cywilnych.

Japończycy przetestowali mechanizmy swojego wielkiego robota. Postawił on już pierwsze kroki. Wysokość tego humanoidalnego robota wynosi nieco ponad 18 metrów, a jego waga to bagatela 25 ton. Po latach żmudnej pracy japoński robot Gundam udowodnił swoim legionom fanów, że naprawdę potrafi się poruszać.

Wzorowana na jednym z robotów z niezwykle popularnej serii anime Mobile Suit Gundam z lat 70. XX wieku, ogromna maszyna została przetestowana w tym tygodniu w swoim nowym domu, w portowym mieście Jokohama.

Humanoid miał być centralnym punktem wystawy Gundam Factory Yokohama, na południe od Tokio, już od 1 października, ale niestety pandemia wirusa oznacza, że ​​nie zostanie oficjalnie ujawniony do końca roku.

W oświadczeniu twórców robota napisano, że decyzja została podjęta w celu zapewnienia zdrowia i bezpieczeństwa fanów i pracowników w odpowiedzi na rozprzestrzenianie się Covid-19 na całym świecie. Fani wartej wiele miliardów dolarów serii Gundam, która rozszerzyła się o filmy, mangę, plastikowe modele i gry wideo, mieli jednak okazję zobaczyć pierwsze testy gigantycznego robota.

Poinformowano, że inżynierowie rozpoczęli projektowanie robota sześć lat temu, aby upewnić się, że każda część będzie spełniaą ograniczenia wagowe, aby zapewnić odpowiednie funkcjonowanie kończyn i zapewnić bezproblemową pracę wszystkich 24 ruchomych części.

Zespół badawczy z Uniwersytetu Arkansas opracował układ, który przechwytuje ruch termiczny grafenu i przekształca go w prąd elektryczny. Zdaniem naukowców, taki układ można byłoby umieścić w czipie, aby generować czystą, nieograniczoną ilość energii elektrycznej dla małych urządzeń i czujników.

Najnowsze odkrycie jest kontynuacją badań z 2017 roku. Naukowcy opracowali wtedy teorię, według której zmiany kształtu na powierzchni grafenu, zachodzące w temperaturze pokojowej, można wykorzystać do wytwarzania energii. Sam pomysł stał w sprzeczności z obliczeniami fizyka Richarda Feynmana, jednak zespół pod przewodnictwem profesora fizyki Paula Thibado wykazał, że ruch termiczny grafenu faktycznie indukuje prąd przemienny w układzie.

Naukowcy dodali do swojego układu dwie diody do przekształcania prądu przemiennego w pulsujący prąd stały. Okazało się, że ich konstrukcja wzmacnia dostarczaną moc, zamiast ją zmniejszać, jak wcześniej sądzono. Zespół odkrył również, że stosunkowo powolny ruch grafenu indukuje prąd o niskiej częstotliwości, co jest istotne z technologicznego punktu widzenia, ponieważ elektronika działa wydajniej przy niższej częstotliwości.

Teraz naukowcy zamierzają ustalić, czy wygenerowana w takim układzie energia elektryczna może być przechowywana w kondensatorze celem jej późniejszego wykorzystania. Będzie to wymagało zminiaturyzowania układu i zbudowania go na czipie lub waflu krzemowym. Jeśli uda się połączyć miliony takich układów na czipie, będą mogły służyć jako źródło nieograniczonej energii elektrycznej. Powyższe badania ponownie pokazują, jak ogromny potencjał może mieć grafen w elektronice.