Czas we wczesnym wszechświecie biegł 5 razy wolniej

Wszechświat, wciąż pozostający dla nas wielką zagadką, skrywa niejedną tajemnicę. Jedną z nich jest niecodzienne zachowanie czasu. Niedawne badania przeprowadzone przez zespoły naukowe z University of Sydney i Auckland odsłoniły fenomen, który dla wielu może być trudny do pojęcia: w dawnych czasach wszechświata, czas biegnie aż pięć razy wolniej.

W trakcie badań naukowcy skupili się na obserwacji kwazarów - jasnych galaktyk, które służą jako fantastyczne "zegary kosmiczne". Analiza tych odległych galaktyk pokazała, że ze względu na rozszerzanie się wszechświata, fluktuacje w ich jasności zachodzą pięć razy wolniej niż byśmy się spodziewali. Co ciekawe, jest to najbardziej odległy zaobserwowany efekt dylatacji czasu, co daje dodatkowe potwierdzenie standardowego modelu kosmologii, którym kierują się współczesni astrofizycy.

Ale jak to możliwe, że czas może biec wolniej? Aby to zrozumieć, trzeba uwzględnić fakt, że przestrzeń i czas są nierozerwalnie ze sobą związane. Zmieniając się przestrzeń wpływa na postrzeganie czasu. Wzrost prędkości ekspansji wszechświata prowadzi do tego, że światło rozciąga się, a wraz z nim zwalnia bieg czasu. Takie zjawisko nie jest obce nauce. Dla przykładu, w wybuchach supernowych można zaobserwować efekt dylatacji czasu związany z różnicą prędkości między obserwatorem a źródłem światła.

Kwazary, choć skomplikowane w swej naturze, stanowią klucz do zrozumienia wszechświata, w którym żyjemy. Są one nie tylko świetnymi "zegarami" do badania przeszłości kosmicznej, ale również wskazują, jak przestrzeń i czas były ze sobą powiązane na początku istnienia wszechświata.

W świetle tych odkryć zastanawiające jest, jakie jeszcze tajemnice wszechświata czekają na rozwiązanie. Jedno jest pewne: naukowcy są coraz bliżej zrozumienia wielkich mechanizmów rządzących przestrzenią, czasem i materią, a każde nowe odkrycie jest kolejnym krokiem na drodze do pojęcia nieskończoności wszechświata.