Jak wynika z przeprowadzonych badań, aktualne tempo wylesiania na całym świecie nieuchronnie prowadzi do zagłady ludzkiej cywilizacji. Naukowcy obliczyli, że dalsza degradacja lasów na Ziemi grozi nieodwracalnym upadkiem ludzkości w ciągu dwóch do czterech dekad.

Artykuł, który ukazał się na łamach czasopisma Scientific Reports, alarmuje, że przy obecnym tempie wylesiania, wszystkie lasy na Ziemi znikną w ciągu 100-200 lat. Jednak upadek ludzkiej cywilizacji nastąpi znacznie wcześniej z powodu nasilającego się wpływu wylesiania na systemy podtrzymywania życia, które są niezbędne dla przetrwania człowieka. Chodzi między innymi o magazynowanie węgla, produkcję tlenu, ochronę gleby, regulację cyklu wodnego, wspieranie systemów pożywienia oraz domów dla niezliczonych gatunków zwierząt.

Autorami tego artykułu są dwaj fizycy - dr Gerardo Aquino, pracownik Instytutu Alana Turinga w Londynie, który zajmuje się politycznym, ekonomicznym i kulturowym modelowaniem złożonych systemów w celu przewidywania konfliktów, oraz profesor Mauro Bologna z Departamentu Inżynierii Elektronicznej na Uniwersytecie Tarapacá w Chile. W swoich badaniach modelowali bieżące tempo wzrostu populacji ludzkiej oraz wylesiania jako wskaźnik zużycia zasobów, aby obliczyć szansę uniknięcia upadku cywilizacji.

Naukowcy wskazują, że przed rozwojem ludzkich cywilizacji, Ziemię pokrywało około 60 milionów kilometrów kwadratowych lasów. Jednak wylesianie znacząco przyspieszyło, a na Ziemi pozostało mniej niż 40 milionów kilometrów kwadratowych lasów. Przy utrzymaniu aktualnego tempa wzrostu populacji ludzkiej i zużycia zasobów, nieuchronny upadek cywilizacji może nastąpić już w ciągu dwóch do czterech dekad. Naukowcy twierdzą, że statystyczne prawdopodobieństwo przeżycia bez katastrofalnego załamania jest bardzo niskie - ludzkość ma mniej niż 10% szans na uniknięcie upadku, a zatem istnieje aż 90-procentowe prawdopodobieństwo upadku naszej cywilizacji.

Autorzy artykułu wskazują, że należy przede wszystkim ograniczyć wycinkę lasów na świecie, ale też wykorzystać najnowsze technologie dla zrównoważonego wykorzystania zasobów i wydajnej produkcji energii. Potrzebna jest też większa ochrona środowiska, a fuzja jądrowa i odnawialne źródła energii mogą znacząco pomóc Ziemi i całej ludzkości.

Grupa naukowców z Wielkiej Brytanii i Stanów Zjednoczonych doszła do wniosku, że restrykcje wprowadzone w związku z rozprzestrzenianiem się koronawirusa nie będą miały znaczącego wpływu na ocieplenie klimatu. Wynika to z badania opublikowanego w czasopiśmie naukowym Nature Climate Change.

Zespół kierowany przez Pierce'a Fostera z University of Leeds przeanalizował dane dotyczące zmian poziomu dziesięciu rodzajów gazów cieplarnianych i zanieczyszczeń powietrza w okresie od lutego do czerwca tego roku w 123 krajach, kiedy zaczęto wprowadzać ograniczenia w ruchu i pracy na całym świecie. firm z powodu koronawirusa.

W kwietniu naukowcy szacują, że „globalna emisja tlenku azotu spadła aż o 30%, przyczyniając się do krótkotrwałego ochłodzenia od początku roku”. Jednocześnie, według artykułu, „chłodzenie to zostało skompensowane 20% redukcją globalnej emisji SO2, która ogranicza efekt chłodzącego aerozolu, powodując krótkotrwałe ocieplenie”.

„Na tej podstawie szacujemy, że bezpośredni wpływ środków wywołanych przez pandemię będzie znikomy, do 2030 r. Ochłodzenie wyniesie około 0,01 ± 0,005 stopnia Celsjusza w porównaniu ze scenariuszem bazowym” - czytamy w badaniu.

Jednocześnie naukowcy podkreślają, że jeśli „ożywienie gospodarcze ma na celu stymulowanie„ zielonych środków ”i ograniczenie inwestycji w paliwa kopalne, to w przyszłości można uniknąć ocieplenia o 0,3 stopnia Celsjusza do 2050 r.”.

11 marca Światowa Organizacja Zdrowia ogłosiła wybuch nowej infekcji koronawirusem COVID-19 jako pandemię. Według najnowszych danych WHO na świecie zidentyfikowano już ponad 18,6 mln przypadków infekcji, zmarło ponad 700 tys. osób.

Nowy algorytm komputerowy zrekonstruował historię genetyczną neandertalczyków i denisowian, podgatunków człowieka rozumnego, które wyginęły. Biolodzy znaleźli w DNA człowieka zarówno ślady genów neandertalczyków jak i denisowian, ale również ślady nieznanego naukce gatunku ludzkiego, który kiedyś się z nimi skrzyżował. Część tego genetycznego dziedzictwa jest również przenoszona przez współczesnych ludzi.

Eksperci od dawna badają DNA znalezione w skamieniałościach, aby zrekonstruować linię pochodzenia ludzkości. Na przykład wiadomo, że przedstawiciele Homo sapiens, którzy przybyli z Afryki, krzyżowali się z neandertalczykami i denisowianami na bezkresie Eurazji. Dwa ostatnie gatunki wymarły - najprawdopodobniej nie bez naszej pomocy - ale ich wkład genetyczny pozostał w genomie współczesnych ludzi.

Niewiele wiemy o tym jaka jest historia genetyczna samych neandertalczyków i denisowian. Na przykład czy Homo sapiens był pierwszym gatunkiem ludzkim, z którym się krzyżowali? A może również oni nosili w swoim DNA dziedzictwo dawnych gałęzi rasy ludzkiej i być może przekazali je nam? Trudno odpowiedzieć na to pytanie przesądzając sprawę, ponieważ znaleziono dotychczas bardzo niewiele próbek DNA neandertalczyków i denisowian. 

Dopiero niedawno ustalono, że te dwa gatunki krzyżowały się ze sobą. Teraz trójka naukowców ze Stanów Zjednoczonych - Melissa Hubisz i Amy Williams z Cornell University oraz Adam Siepel z Cold Spring Harbor Laboratory - zaprezentowała nową metodę analizy starożytnych genomów, która może zrekonstruować pochodzenie gatunków nawet na podstawie tak skąpych danych.

Nowy algorytm nazywa się ARGweaver-D i jest zaawansowaną wersją znanego od lat narzędzia ARGweaver. Użytkownik nowej wersji wybiera model demograficzny, który zawiera m.in. informacje o rozproszeniu i migracji pożądanych gatunków. Na podstawie tych danych komputer analizuje genom i rekonstruuje historię krzyżówek. Autorzy przetestowali swój pomysł na genomach współczesnych ludzi, neandertalczyków i denisowian. Program poprawnie rozpoznał wszystkie znane przypadki krzyżowania się tych gatunków. Następnie biolodzy wkroczyli na nieznane terytorium, podejmując rekonstrukcję genealogii samych neandertalczyków i denisowian.

Naukowcy przeanalizowali DNA szczątków dwóch neandertalczyków, jednego denisovana i dwóch H. sapiens z Afryki. Obliczenia wykazały, że 3% genomu neandertalczyków dostało się do ich DNA w wyniku skrzyżowania z niezidentyfikowanym gatunkiem ludzkim. Ustalono, że stało się to około 200 do 300 tysięcy lat temu. Genetyczny prezent od nieznanego gatunku otrzymali również. Około 1% jego genomu zostało pozyskane przez skrzyżowanie z kimś nieznanym.

Nie wszystkie „obce” geny odziedziczone przez neandertalczyków i denisowian znalazły się we współczesnym ludzkim genomie w wyniku naszego skrzyżowania z nimi. Jednak 15% ich wszystkich „przejęć” nadal trafiało do naszego DNA. Trudno jest ocenić, za jakie cechy współczesnych ludzi odpowiadają te geny i na ile są one dla nas przydatne. W każdym razie nie są one szkodliwe: eksperci nie znaleźli żadnych śladów negatywnej selekcji działającej na te geny. 

Odkrycie zostało opisane w artykule naukowym opublikowanym w czasopiśmie PLoS Genetics.