Europejscy naukowcy dokonali przełomowego odkrycia w dziedzinie astronomii. Po raz pierwszy zarejestrowali oni promieniowanie rentgenowskie wytwarzane przez wiatr gwiazdowy, odpowiednik wiatru słonecznego, w bezpośrednim sąsiedztwie trzech gwiazd podobnych pod względem wielkości i właściwości fizycznych do Słońca.

Badania przeprowadzone przez zespół z Uniwersytetu Wiedeńskiego, kierowany przez starszą badaczkę Kristinę Kislyakovą, potwierdziły istnienie wiatrów gwiazdowych oraz wykazały ich niezwykle dużą siłę. Naukowcom udało się oddzielić emisję promieniowania rentgenowskiego pochodzącą z wiatru gwiazdowego i astrosfery od innych źródeł, co pozwoliło im po raz pierwszy zarejestrować sygnał powstały w wyniku interakcji między materią w ośrodku międzygwiazdowym a jonami tlenu obecnymi w wietrze gwiazdowym.

Obserwacje trzech pobliskich gwiazd - 70 Ophiuchi, Epsilon Eridani i 61 Cygni - przeprowadzono za pomocą europejskiego teleskopu orbitalnego XMM-Newton. Dzięki temu astronomowie mogli monitorować ilość promieniowania rentgenowskiego wytwarzanego przez jony tlenu z wiatru gwiazdowego podczas zderzeń z obojętnymi atomami ośrodka międzygwiazdowego.

Wyniki badań wykazały, że wszystkie trzy gwiazdy wytwarzają bardzo silny wiatr gwiazdowy, który przewyższa swój słoneczny odpowiednik pod względem gęstości i koncentracji materii około 10-66 razy. Sugeruje to, że 70 Ophiuchi, Epsilon Eridani i 61 Cygni tracą znacznie więcej materii niż Słońce, prawdopodobnie ze względu na wysoką aktywność magnetyczną.

Naukowcy mają nadzieję, że dalsze obserwacje wiatru gwiazdowego w układach, w których obecne są planety, pozwolą im po raz pierwszy zobaczyć, jak strumień cząstek wytwarzanych przez odległe gwiazdy wpływa na właściwości i skład atmosfery potencjalnych analogów Ziemi, a także planet-olbrzymów. Ma to kluczowe znaczenie dla oceny, jak wysoki poziom aktywności gwiazd wpływa na ich przydatność do powstania i istnienia życia.

Odkrycie to stanowi ważny krok w zrozumieniu procesów zachodzących w układach gwiazdowych i może mieć daleko idące konsekwencje dla badań nad habitabilnością planet pozasłonecznych.