Od wielu lat pojawiały się sugestie, że istnieje korelacja między zjawiskami solarnymi a sejsmicznymi na Ziemi. Długo jednak tego typu teorie były uważane raczej za paranaukowe. Okazuje się, że niesprawiedliwie. Po dziesięcioleciach badań naukowcy wreszcie znaleźli dowody na to, że potężne trzęsienia ziemi zwykle występują w grupach, a nie losowo. Ale dlaczego tak się działo do tej pory pozostało tajemnicą. Nowe badanie, opublikowane 13 lipca w czasopiśmie Scientific Reviews, wskazuje na to, że potężne erupcje na Słońcu mogą powodować ogromne trzęsienia ziemi na Ziemi.

MImo, że duże trzęsienia ziemi na całym świecie nie są równomiernie rozmieszczone geograficznie to istnieje między nimi wyraźny związek. Włoscy naukowcy przetestowali hipotezę, że to aktywność Słońca może wpływać na globalne występowanie trzęsień ziemi. Giuseppe De Natale, dyrektor naukowy Narodowego Instytutu Geofizyki i Wulkanologii w Rzymie i współautor tego badania, twierdzi, że słoneczne pochodzenie dużych trzęsień ziemi ma solidne podstawy naukowe.

Gołym okiem Słońce może wydawać się względnie spokojne. Ale nasza gwiazda nieustannie bombarduje Układ Słoneczny ogromną ilością energetycznych cząstek w postaci wiatru słonecznego. Czasami ogromne erupcje z powierzchni Słońca powodują koronalne wyrzuty masy lub potężne strumienie energii cząstek - w tym jonów i elektronów - które przemieszczają się po Układzie Słonecznym z ogromną prędkością. Gdy dotrą do Ziemi, te naładowane cząstki mogą zakłócać pracę satelitów, a w ekstremalnych warunkach niszczyć nasze sieci energetyczne. Nowe badanie sugeruje, że cząstki z tak potężnych erupcji - w szczególności z dodatnio naładowanymi jonami - mogą być odpowiedzialne za wywołanie silnych trzęsień ziemi.

Trzęsienia ziemi zwykle występują, gdy skały górotworu podlegają znacznym naprężeniom, albo gdy płyty tektoniczne Ziemi poruszają się i zderzają. Kiedy przezwyciężone zostanie silne tarcie łączące płyty, skały łamią się, uwalniając ogromną ilość energii i wstrząsając ziemią na powierzchni. Ale naukowcy zauważyli również pewien wzór w niektórych dużych trzęsieniach ziemi do których dochodzi na całej planecie. Zwykle występują one w grupach, a nie losowo. Sugeruje to, że może istnieć jakieś globalne zjawisko, które wywołuje te globalne serie trzęsień ziemi. I chociaż wielu badaczy przeprowadziło już badania statystyczne, próbując ustalić przyczynę, jak dotąd nie udowodniono tego za pomocą przekonującej teorii.

Aby rozwiązać tę przedłużającą się zagadkę, naukowcy zbadali dane z 20 lat dotyczące zarówno trzęsień ziemi, jak i aktywności Słońca, szukając wszelkich możliwych korelacji. W szczególności zespół wykorzystał dane z satelity NASA Solar and Heliospheric Observatory (SOHO), oraz pomiary protonów (dodatnio naładowanych cząstek), które pochodzą ze Słońca i omiatają naszą planetę.

Satelita SOHO znajduje się 1,45 miliona kilometrów od Ziemi i prowadzi wyłącznie obserwacje Słońca. Dzięki niemu naukowcy mogli prześledzić ile materiału słonecznego dociera do naszej planety. Porównując globalny katalog ISC-GEM dotyczący trzęsień ziemi - historyczny zapis silnych trzęsień ziemi - z danymi SOHO, naukowcy zauważyli, że silniejsze trzęsienia ziemi występują, gdy rośnie liczba i prędkość nadchodzących protonów słonecznych. 

Było to w szczególności zauważalne gdy strumień protonów ze Słońca osiągał swój szczyt, a w ciągu następnych 24 godzin następował gwałtowny wzrost ilośći trzęsień ziemi o sile powyżej 5,6 stopni. Odnotowując korelację między strumieniem protonów słonecznych a silnymi trzęsieniami ziemi, badacze zaproponowali możliwe wyjaśnienie tego fenomenu. Chodzi o mechanizm zwany odwrotnym efektem piezoelektrycznym.

Poprzednie eksperymenty wyraźnie wykazały, że kompresja kwarcu, skały rozproszonej w skorupie ziemskiej, może generować impuls elektryczny za pomocą procesu znanego jako efekt piezoelektryczny. Naukowcy uważają, że takie małe impulsy mogą destabilizować uszkodzenia, które są już bliskie zerwania, powodując trzęsienia ziemi. W rzeczywistości zarejestrowano sygnatury zdarzeń elektromagnetycznych takich jak trzęsienia ziemi z piorunami i falami radiowymi występujące wraz z trzęsieniami ziemi w przeszłości. 

Niektórzy badacze uważają, że te wydarzenia są spowodowane przez same trzęsienia ziemi. Ale kilka innych badań odkryło silne anomalie elektromagnetyczne przed i po dużych trzęsieniach ziemi, więc dokładna natura związku między trzęsieniami ziemi a zjawiskami elektromagnetycznymi jest nadal przedmiotem dyskusji. Jednak nowe wyjaśnienie wywraca ten elektromagnetyczny związek przyczynowy do góry nogami, sugerując, że anomalie elektromagnetyczne nie są wynikiem trzęsień ziemi, ale raczej je powodują. 

Kiedy dodatnio naładowane protony ze Słońca uderzają w ochronny bąbel magnetyczny Ziemi, wytwarzają prądy elektromagnetyczne, które rozprzestrzeniają się nieuchronnie po całej planecie.Te prądy mogą następnie odkształcać kwarc w skorupie ziemskiej, ostatecznie wywołując wielkie trzęsienia ziemi.

Minimum słoneczne utrzymuje się i zdaniem astrofizyków jest jednym z najgłębszych od stulecia. Słońce od dłuższego czasu jest nieaktywne i nie ma plam słonecznych.

Drastyczny spadek aktywności słonecznej rozpoczął się w 2019 roku i trwa również w 2020. Astrofizycy sugerują, że znaleźliśmy się w okresie największego od 100 lat minimum słonecznego. Zwykle w przeszłości zawsze oznaczało to ochłodzenie na Ziemi. Obecnie nie ma na ten temat konsensusu naukowego, a naukowcy wspierający hipotezę antropogenicznych zmian klimatu, twierdzą, że wpływ Słońca na temperaturę na naszej planecie jest obecnie niewielki.

Obecnie rozbłyski słoneczne są rzadkie i wyjątkowo słabe, burze geomagnetyczne prawie się nie powstają chyba, że na skutek emisji naładowanych cząstek z dziur kornalnych , a górne warstwy ziemskiej atmosfery są bardziej schłodzone. Wielu naukowców martwi się o przyszłość i twierdzi, że Słońce może „utknąć” w tym minimum słonecznym, wywołując epokę lodowcową na Ziemi, spowodowaną tak jak w przeszłości, niską aktywnością Słońca. 

Minimum słoneczne może potrwać nawet do 2070 roku, skutkując zmniejszeniem magnetyzmu, rzadką produkcją plam słonecznych i mniejszym promieniowaniem ultrafioletowym (UV) docierającym do Ziemi - wszystko to w teorii powinno sprowadzić chłodniejszy okres na planecie, który w przeszłości potrafił trwać nawet 50 lat. Według amerykańskiej agencji NOAA, obecny okres minimalnej aktywności słonecznej wkróce się skończy a następnie aktywność zacznie rosnąć w latach 2021–22, osiągając nowe maksimum słoneczne w latach 2023–26. Jeśli jednak do tego nie dojdzie trzeba będzie przyjąć do wiadomości, że globalne ocieplenie to nasza jedyna nadzieja na to, aby nie doszło do znaczącego obniżenia ziemskiej temperatury.

Ostatnie wielke zakłócenie 11-letniego cyklu słonecznego miało miejsce w połowie XVII wieku. Znane jest obecnie jako Minimum Maundera i wystąpiło między 1645 a 1715 rokiem. Spore części świata stały się wtedy tak zimne, że okres ten nazwano Małą Epoką Lodowcową, która trwała od około 1850 roku. Potem rozpoczął się okres ocieplenia, który trwa do dzisiaj.

Profesor Tom Jefferson, starszy pracownik Oxford Centre for Evidence-Based Medicine, stwierdził, że terroryzujący całą ludzkość koronawirus SARS-CoV-2 jest uśpionym wirusem, który prawdopodobnie nie został stworzony w laboratorium w Wuhan, ale  „obudził się” na skutek kombinacji czynników naturalnych. 

Zdaniem brytyjskiego eksperta błędem jest zakładanie, że koronawirus SARS-CoV-2 to nowy patogen. Sceptycznie podszedł również do możliwości sztucznego stworzenia takiego wirusa.

"Myślę, że wirus już tu był, a przez tu mam na myśli wszędzie. Możliwe, że mamy do czynienia z uśpionym wirusem, który został aktywowany przez warunki środowiskowe”- powiedział Jefferson

Naukowiec zauważył, że teraz wiadomo już, że przed pojawieniem się koronawirusa w Chinach został on wykryty w różnych częściach świata. Na przykład w marcu ubiegłego roku SARS-CoV-2 zarejestrowano w ściekach Barcelony. Kontrola wód kanalizacyjnych włoskich miast Mediolan i Turyn ujawniła również obecność koronawirusa w grudniu 2019 r., a w ściekach brazylijskiego miasta Florianopolis ślady wirusa znaleziono w listopadzie 2019 r.!!!

Jako argument swojej hipotezy profesor wskazuje sytuację na Wyspach Falklandzkich, gdzie na początku lutego odnotowano przypadek zakażenia COVID-19. Jefferson pyta retorycznie - skąd on pochodzi?

Profesor porównał pandemię koronawirusa z pandemią hiszpańską w latach 1918–1920.

„W 1918 r. Około 30% populacji Samoa Zachodniego zmarło na hiszpańską grypę, chociaż nie mieli oni kontaktu ze światem zewnętrznym” - powiedział naukowiec

Według niego wyjaśnienie jest takie, że czynniki sprawcze wspomnianych chorób „nie pochodzą znikąd i nigdzie się nie rozprzestrzeniają, tylko zawsze z nami są, ale czasem coś je aktywuje, może gęstość zaludnienia na świecie lub warunki środowiskowe , i właśnie to powinno jego zdaniem, stać się przedmiotem analiz.

Przypomnijmy, że w maju WHO wykluczyła, że SARS-CoV-2 pochodzi spoza Chin, ale potwierdziła prawdopodobieństwo, że wirus rozprzestrzenił się wcześniej na cały świat niezauważony.

Wygasły wulkan został przypadkowo odkryty około 100 kilometrów od wybrzeża holenderskiej wyspy Texel. To nowe odkrycie może stanowić punkt zwrotny w zrozumieniu wulkanizmu na Morzu Północnym.

Liczący 150 milionów lat wulkan nazwano „Mulciber” na cześć rzymskiego boga ognia. Wulkan znajduje się obecnie w stanie uśpienia co oznacza, że prawdopodobieństwo jego erupcji w najbliższym czasie jest niewielkie. Jednak procesy wulkaniczne nadal zachodzą w jego wnętrzu. ​​Wulkan może się kiedyś przebudzić i rozpocząć aktywność za 10, 100 lub nawet 10 000 lat.

Graphic: TNO/TNO

Badacze natrafili na ślady tej struktury geologicznej podczas poszukiwania źródła anomalii magnetycznych wykrywanych na dnie Morza Północnego.

Po wstępnym śledztwie, odkryli oni ślady po popiole wulkanicznym i skałach magmowych co ostatecznie rozwiązało zagadkę. Wulkan Mulciber znajduje sie na głębokości 3 kilometrów p.p.m i szacuje się iż powstał 150 milionów lat temu.