Naukowcy są pewni, że zmiany klimatu doprowadzą do dalszych korekt położenia bieguna północnego. Ubywające jak i przybywające masy lodu wpływają na położenie osi Ziemi i jako takie mogą powodować jeszcze większe kołysanie się naszej planety.

Profesor Jianli Chen z University of Texas w Austin i jego współpracownicy, wykazali, że oczekiwane topnienie lodowców i lądolodów spowoduje poważny wkład w zmiany osi Ziemi. Nasza planeta nie porusza się na orbicie w idealnie zsynchronizowanym ruchu i podczas obrotów cały czas się kołysze. Kołysanie się osi obrotu Ziemi jest powodowane efektem Chandlera wynikającym z tego, że Ziemia nie jest idealną kulą, a także corocznego wpływu związanego z orbitą naszej planety wokół Słońca.

Obserwacje tej anomalii rozpoczął w 1899 roku astronom amerykański, Seth Carlo Chandler. Na przestrzeni czasu zauważono, że położenie bieguna północnego dryfujące w kierunku południowym do 10 centymetrów rocznie wzdłuż południka 70 zachodniego. Ten dryf ma miejsce ze względu na zmiany w rozkładzie masy Ziemi i tego jak skorupa ziemska powoli powraca do normy po zakończeniu ostatniej epoki lodowcowej.

Zespół profesora Chen potwierdził, że w 2005 r., ten dryf zmienił się gwałtownie i nagle ruszył na wschód. Od tego czasu zmiana spowodowała ruch o około 1,2 metrów, podaje New Scientist. Aby zorientować się, dlaczego tak się stało, zespół Chena próbował użyć danych grawitacyjnych z satelity NASA,GRACE.

Orbiter podczas swej pracy mierzył zmiany w polu grawitacyjnym Ziemi postępujące w czasie. Dane pozwoliły na określenie wielkości redystrybucji masy na powierzchni Ziemi ze względu na topnienie Grenlandii, lądolodów Antarktyki i lodowców górskich. Symulacja opiera się na założeniu istnienia powodowanego przez człowieka globalnego ocieplenia. Kumulacja gazów cieplarnianych antropogenicznego pochodzenia miałaby doprowadzić do wzrostu poziomu morza, co skutkowałoby zmianą dystrybucji masy i jeszcze większym rozkołysaniem naszego globu.