Pod koniec miocenu ostatni europejski krewny współczesnej pandy wielkiej przemierzał bagniste lasy Bułgarii - i wcale nie jadł bambusa. Prawdopodobnie ze względu na suchy klimat zwierzę to próbowało przystosować się do nowej diety złożonej z różnorodnej miękkiej roślinności, ale ostatecznie wymarło, gdy jego rodzime lasy ustąpiły miejsca otwartym równinom.

Przez prawie pół wieku dwa tajemnicze zęby były przechowywane w głębi Bułgarskiego Narodowego Muzeum Historii Naturalnej, znalezione w latach 70. w północno-zachodniej Bułgarii, w osadach z epoki miocenu. Paleontolog Ivan Nikolov dodał je do kolekcji i to na jego cześć naukowcy nazwali nowe zwierzę - Agriarctos nikolovi. 

W tym samym czasie sam Nikołow nie zwrócił uwagi na znalezisko: jego współcześni mieli do czynienia z pojedynczą etykietą napisaną ręcznie mało czytelnym charakterem pisma. Dużo czasu zajęło ustalenie, gdzie znaleziono zęby i ile miały lat, a następnie ustalenie, że faktycznie należą one do bliskiego krewnego obecnej chińskiej pandy wielkiej.  

Sądząc po tym, że zęby znaleziono w złożach węgla, naukowcy zasugerowali, że agriarctos, podobnie jak jego współczesny krewny, mieszkał w lesie lub na bagnach, a także był wegetarianinem. Inną rzeczą jest to, że jego dieta była znacznie mniej rygorystyczna niż obecnych pand wielkich: dominowała w niej miękka roślinność. 

Pomimo „pokojowego” usposobienia starożytna panda wcale nie była bezbronna: sądząc po wielkości kłów, agriarctos mógł z łatwością odeprzeć większość innych leśnych drapieżników. Ponadto nie każde zwierzę w zasadzie ryzykowało zaatakowanie go, ponieważ ta bestia ważyła około stu kilo. 

Znalezione zęby agriarctos: górny kły i górny łamacz lub ząb łamacza (B1-B3)

Według naukowców agriarctos wymarł na skutek zmian klimatycznych pod koniec miocenu, kiedy Morze Śródziemne prawie wyschło, co znacząco wpłynęło na poziom opadów w regionie. Agriarktos był prawdopodobnie ostatnim przedstawicielem europejskiej linii ewolucyjnej pand. Po jej wyginięciu jedyni przedstawiciele tych niedźwiedzi przetrwali w Azji Południowo-Wschodniej i ostatecznie dali początek współczesnym pandom olbrzymim. 

Badanie zostało opublikowane w Journal of Vertebrate Paleontology.