Odkryto gigantyczne robaki, które przypominają czerwie z Diuny

Międzynarodowy zespół paleontologów z Tunezji, Niemiec, Francji i Polski dokonał przełomowego odkrycia, identyfikując nieznany dotąd gatunek jaszczurki robakowatej (Amphisbaenia) w środkowej Tunezji. Nowo odkryty gatunek, nazwany Terastiodontosaurus marcelosanchezi, okazał się największym znanym przedstawicielem swojej grupy, żyjącym około 50 milionów lat temu, w epoce eocenu.

Amphisbaenia, znane również jako jaszczurki robakowate, to grupa gadów przypominających dżdżownice, zdolnych do poruszania się zarówno do przodu, jak i do tyłu. Większość współczesnych przedstawicieli tej grupy prowadzi podziemny tryb życia, co czyni odkrycie Terastiodontosaurus marcelosanchezi szczególnie interesującym.

Analiza skamieniałości wykazała, że Terastiodontosaurus marcelosanchezi posiadał wyjątkowo mocne szczęki i masywne zęby z grubym szkliwem, co sugeruje, że specjalizował się w polowaniu na ślimaki, miażdżąc ich muszle z łatwością. Naukowcy porównali wygląd tego stworzenia do "robaka piaskowego" z powieści science fiction "Diuna" autorstwa Franka Herberta, podkreślając jego imponujące rozmiary i unikalne cechy morfologiczne.

Ze względu na swoje znaczne rozmiary, Terastiodontosaurus marcelosanchezi prawdopodobnie nie prowadził podziemnego trybu życia, jak większość współczesnych amfisben, lecz zamieszkiwał powierzchnię ziemi. To odkrycie rzuca nowe światło na różnorodność ekologiczną i adaptacje tej grupy gadów w przeszłości.

Image

Paleontolodzy zauważają, że gdyby jaszczurki robakowate osiągały rozmiary porównywalne z wężami, Terastiodontosaurus marcelosanchezi mógłby rywalizować z Titanoboa, wymarłym gigantycznym wężem, którego długość sięgała 13 metrów, a waga przekraczała tonę. To porównanie podkreśla niezwykłe rozmiary nowo odkrytego gatunku i jego znaczenie dla zrozumienia ewolucji dużych drapieżników w historii Ziemi.

Odkrycie Terastiodontosaurus marcelosanchezi dostarcza cennych informacji na temat ewolucji i różnorodności jaszczurek robakowatych, a także ich roli w pradawnych ekosystemach. Badania te podkreślają znaczenie międzynarodowej współpracy w paleontologii i ukazują, jak wiele jeszcze pozostaje do odkrycia w historii życia na naszej planecie.