Naukowcy ustalili, że w ciągu ostatniej dekady wnętrze Księżyca znacznie się ochłodziło i skurczyło. Efektem aktywności sejsmicznej są liczne uskoki tektoniczne, widoczne na powierzchni satelity.

Analiza, oparta na danych zebranych przez NASA, sugeruje, że Księżyc stale się kurczy, a wzdłuż uskoków tektonicznych dochodzi do silnych wstrząsów. Naukowcy porównali ten proces do sposobu, w jaki winogrono stopniowo się marszczy, dodając jednak, że skorupa Księżyca nie może się rozciągać i jest krucha, co sprawia, że rozpada się podczas kurczenia. Uskoki powstają, gdy jedna część skorupy jest wypychana przez drugą. Efektem tego procesu jest powstawanie nietypowych i długich na wiele mil klifów, widocznych na powierzchni satelity.

Ustalenia te były możliwe dzięki opracowaniu algorytmu, opartego na danych sejsmicznych, zebranych w latach 60. i 70. XX wieku. Pomogły one rzucić nowe światło na trzesięnia księżyca i umożliwiły lepsze zrozumienie ich genezy. NASA wykorzystała zdjęcia wykonane w 2010 r. przez sondę kosmiczną Lunar. Naukowcy ustalili, że co najmniej osiem wstrząsów zostało spowodowanych przez ruchy płyt tektonicznych pod powierzchnią Księżyca i nie miało żadnego związku z uderzeniami asteroid. Wniosek mógł być więc tylko jeden: Księżyc nadal doświadcza prawdziwej aktywności tektonicznej.

Co ciekawe, większość wstrząsów miała miejsce, gdy Księżyc był w punkcie najbardziej oddalonym od Ziemi. Dzieje się tak, ponieważ naprężenie związane z ziemską grawitacją zakłóca ruchy skorupy satelity. Naukowcy mają nadzieję niebawem powrócić na Księżyc, aby dowiedzieć się więcej o jego tektonicznej aktywności. Astronauci mają powrócić na powierzchnię ziemskiego satelity w ciągu 5 lat.