Ludzie żyli w dżungli już 150 tysięcy lat temu, a naukowcy nie mogą uwierzyć w to co znaleźli

Image

Źródło: tylkonauka

Przełomowe odkrycie archeologiczne na terenie Wybrzeża Kości Słoniowej wywraca do góry nogami dotychczasowe przekonania o historii ludzkości. Międzynarodowy zespół naukowców udowodnił, że nasi przodkowie zasiedlali gęste lasy tropikalne znacznie wcześniej, niż sądziliśmy – już 150 000 lat temu. To dwukrotnie dłużej niż wskazywały wcześniejsze badania. Wyniki te podważają długo utrzymywaną teorię, że lasy deszczowe stanowiły barierę nie do pokonania dla wczesnych ludzi.

 

 

Historia tego odkrycia sięga lat 80. XX wieku, kiedy to profesor Yode Gede podczas wspólnej ekspedycji Związku Radzieckiego i Wybrzeża Kości Słoniowej natknął się na warstwowe stanowisko zawierające liczne narzędzia kamienne. Niestety, w tamtym czasie brakowało technologii umożliwiających precyzyjne datowanie znalezisk oraz określenie dawnych warunków środowiskowych. Odkrycie, choć znaczące, czekało na swój moment przez kilkadziesiąt lat.

 

Dopiero niedawno, dzięki zespołowi prowadzonemu przez profesor Eleanor Scarry, stanowisko zostało poddane ponownemu badaniu przy użyciu najnowocześniejszych metod archeologicznych. Naukowcy zastosowali zaawansowane techniki datowania, takie jak optycznie stymulowana luminescencja oraz rezonans spinowy elektronów, które pozwoliły na dokładne określenie wieku artefaktów. Wyniki badań opublikowane w prestiżowym czasopiśmie naukowym Nature dowodzą, że ludzie zamieszkiwali lasy tropikalne Afryki Zachodniej co najmniej 150 tysięcy lat temu, co stanowi najstarszy znany dowód obecności Homo sapiens w tym wymagającym ekosystemie.

 

Jednym z kluczowych aspektów badania było ustalenie, w jakim środowisku żyli ówcześni ludzie. Wykorzystując analizę pyłków roślinnych oraz skamieniałych szczątków flory, naukowcy zrekonstruowali ówczesny krajobraz. Zebrane dane potwierdzają, że teren, na którym odnaleziono artefakty, stanowił gęsty las tropikalny typowy dla wilgotnych ekosystemów Afryki Zachodniej. Niski poziom pyłków zbóż jednoznacznie wskazuje, że nie był to jedynie wąski pas lasu wśród sawanny, lecz obszar głębokiej dżungli. To oznacza, że dawni ludzie nie tylko przemierzali te tereny w drodze do bardziej przyjaznych środowisk, ale faktycznie osiedlili się w sercu lasów deszczowych i przystosowali się do życia w tych wymagających warunkach.

Dr Eslem Ben Arous, współautor badania, podkreśla: "Nasze odkrycie pokazuje, że pierwotni ludzie byli o wiele bardziej przystosowani do zróżnicowanych środowisk, niż nam się dotychczas wydawało. Potrafili nie tylko przetrwać, ale i rozwijać się w ekosystemie, który uważaliśmy za niedostępny dla wczesnych populacji ludzkich."

Odkrycie to nie tylko cofa granicę czasową ludzkiej obecności w lasach tropikalnych, ale również rzuca nowe światło na zdolności adaptacyjne naszych przodków. Przez dziesięciolecia uważano, że lasy deszczowe stanowiły niemal nieprzekraczalną barierę dla wczesnych ludzi ze względu na gęstą roślinność, wysoką wilgotność, obecność niebezpiecznych drapieżników oraz trudności w zdobywaniu pożywienia. Nowe dowody wskazują jednak, że przedstawiciele rodzaju Homo wykazywali się niezwykłą elastycznością i umiejętnością dostosowania do skrajnie różnych warunków środowiskowych znacznie wcześniej, niż przypuszczaliśmy.

 

Analiza odkrytych narzędzi kamiennych sugeruje, że ówcześni mieszkańcy lasów tropikalnych rozwinęli specjalistyczne techniki obróbki kamienia, przystosowane do lokalnych materiałów i potrzeb. Znaleziska obejmują zarówno prymitywne siekiery i noże, jak i bardziej wyrafinowane narzędzia, które mogły służyć do obróbki drewna, zbierania miodu czy polowania na mniejsze zwierzęta. To dowodzi, że populacje te nie tylko przetrwały w trudnym środowisku, ale stworzyły w nim złożoną kulturę materialną.

 

Odkrycie to skłania naukowców do ponownego przemyślenia dotychczasowych teorii dotyczących migracji ludzi w Afryce i poza nią. Jeśli homo sapiens potrafili skutecznie zasiedlać lasy tropikalne już 150 tysięcy lat temu, mogło to znacząco wpłynąć na trasy ich rozprzestrzeniania się po kontynencie afrykańskim i dalej. Obszary, które do tej pory uważano za nieprzebyte, mogły w rzeczywistości stanowić korytarze migracyjne lub nawet długotrwałe siedliska ludzkie.

 

Badacze podkreślają również, że odkrycie może mieć istotne implikacje dla zrozumienia wpływu człowieka na ekosystem lasów tropikalnych. Wbrew powszechnym przekonaniom, ingerencja ludzi w te środowiska mogła rozpocząć się znacznie wcześniej, niż dotychczas sądziliśmy. Zespół profesor Scarry planuje teraz dalsze badania mające na celu określenie, jak daleko w przeszłość sięga wpływ człowieka na lasy tropikalne i w jaki sposób pierwotni mieszkańcy tych terenów przekształcali otaczające ich środowisko.

"Musimy na nowo przemyśleć rolę człowieka w kształtowaniu ekosystemów leśnych" – twierdzi profesor Scarry. "Jeśli ludzie żyli w lasach tropikalnych przez tak długi czas, prawdopodobnie wywarli trwały wpływ na ich strukturę i funkcjonowanie. To z kolei może mieć znaczenie dla współczesnych wysiłków na rzecz ochrony tych cennych ekosystemów."

Zespół badawczy planuje kontynuować prace wykopaliskowe na terenie Wybrzeża Kości Słoniowej, poszukując dodatkowych dowodów na wczesną obecność człowieka w lasach tropikalnych. Naukowcy mają nadzieję odnaleźć więcej śladów dawnej aktywności ludzkiej, w tym pozostałości obozowisk, ślady użytkowania ognia czy nawet szczątki kostne, które mogłyby dostarczyć informacji o diecie i zdrowiu ówczesnych populacji.

 

To przełomowe odkrycie przypomina nam, że historia ludzkości wciąż kryje wiele tajemnic, a dzięki nowoczesnym metodom badawczym możemy nieustannie poszerzać naszą wiedzę o przeszłości. Coraz częściej okazuje się, że nasi przodkowie byli bardziej zaradni, innowacyjni i odporni, niż wskazywały na to wcześniejsze teorie. Ich zdolność do zasiedlania tak różnorodnych środowisk, od suchych sawann po wilgotne lasy tropikalne, świadczy o niezwykłej plastyczności adaptacyjnej, która ostatecznie umożliwiła gatunkowi ludzkiemu rozprzestrzenienie się na wszystkie kontynenty i dominację w najbardziej wymagających ekosystemach Ziemi.

 

Ocena: