Jak starożytne płazy przetrwały największe wymieranie w historii Ziemi

Naukowcy z Uniwersytetu w Bristolu odkryli, że przodkowie współczesnych żab i salamander przetrwali największe wymieranie w historii Ziemi dzięki swojej diecie. Badacze przeanalizowali szczątki około 100 temnospondyli – starożytnych płazów, które zdołały przetrwać katastrofę permsko-triasową.

Wymieranie permskie, które miało miejsce około 252 milionów lat temu, doprowadziło do wyginięcia aż 90% gatunków zwierząt i roślin. Ziemia zmagała się wtedy z ekstremalnymi warunkami: zakwaszeniem atmosfery, kwaśnymi deszczami, pożarami oraz gwałtownym ociepleniem. Mimo tych trudności temnospondyle utrzymały się przy życiu, unikając konkurencji z drapieżnikami lądowymi i polując na różnorodne ofiary w ekosystemach słodkowodnych.

Analiza szczątków temnospondyli wykazała, że ich anatomia pozostała stosunkowo niezmienna mimo trudnych warunków po wielkim wymieraniu. Zachowanie szerokiego zakresu rozmiarów ciała oraz różnorodność w diecie okazały się kluczowe w ich przetrwaniu.

Po katastrofie temnospondyle rozprzestrzeniły się na różnych kontynentach, w tym w Afryce Południowej, Australii, Ameryce Północnej, Europie i Rosji. Naukowcy podkreślają jednak, że ich dominacja nie trwała długo – w środkowym triasie zaczęli pojawiać się przodkowie dinozaurów i ssaków, którzy stopniowo wyparli temnospondyle.

To odkrycie pokazuje, jak kluczowe w przetrwaniu gatunków mogą być elastyczność w diecie i zdolność do zajmowania różnych nisz ekologicznych.