Epoki lodowcowe występują częściej niż wcześniej sądzono

Przypadkowe odkrycie niezbadanego rdzenia złóż antarktycznych pozwoliło naukowcom z University of Otago zmienić nasze rozumienie częstotliwości występowania epok lodowcowych na Antarktydzie.

Główny autor badania, dr Christian Ochnaiser z Wydziału Geologii, mówi, że wydaje się, że występowały one znacznie częściej niż wcześniej sądzono.

„Przed tymi badaniami było powszechnie wiadomo, że w ciągu ostatnich milionów lat globalna objętość lodu, w tym pokrywy lodowe Antarktydy, rozszerzała się i cofała co 100 000 lat. „Jednak to badanie pokazuje, że w rzeczywistości rozszerzały się i cofały znacznie częściej – co 41 000 lat – aż do co najmniej 400 000 lat temu”

Badanie, opublikowane w czasopiśmie Nature Geosciences, zostało przeprowadzone po tym, jak dr Ochnaiser pobrał próbki rdzeni osadów z Morza Rossa w ramach innego projektu, którego celem była rekonstrukcja cofania się szelfu lodowego Rossa po ostatniej epoce lodowcowej.

6,2-metrowy rdzeń został wydobyty w 2003 roku i zarchiwizowany w USA, ale nie był dalej badany. Naukowcy wybrali go, ponieważ spodziewali się, że rdzeń zawiera zapis obejmujący ostatnie 10 000 lat. Przeprowadzono analizę paleomagnetyczną rdzenia, która rekonstruuje zmiany w ziemskim polu magnetycznym, i znaleziono magnetyczne odwrócenie wskazujące, że jądro było znacznie starsze i miało zapis obejmujący ponad 1 milion lat.

Dane dotyczące minerałów sedymentacyjnych i magnetycznych pozwoliły dr Ochnaiserowi zrekonstruować rozmiar szelfu lodowego Rossa i pokrywy lodowej Zachodniej Antarktydy, która go zasila. Góry lodowe, które tworzą się na szelfie lodowym, mają osad i skały przyczepione do spodu. Kiedy góry lodowe się odrywają, unoszą się do morza i zrzucają skały i osady, gdy się topią. Te skały i osady mogą również pochodzić bezpośrednio z szelfu lodowego. jeśli lód znajdował się powyżej punktu pobierania rdzenia. Dowiadując się, ile tych szczątków znajduje się w rdzeniu w czasie, możemy zbudować obraz zmiany rozmiaru pokrywy lodowej.

Wcześniejsze zrozumienie częstotliwości epok lodowcowych opierało się na założeniach i niekompletnych zbiorach danych, ale wiedza o nich jest ważna, ponieważ świat stoi w obliczu zmian klimatu. Pokrywy lodowe Antarktydy mają potencjał do znacznego podniesienia poziomu mórz w nadchodzących stuleciach. Rekonstrukcje paleoklimatyczne mogą dać nam wskazówki dotyczące tego, jak pokrywy lodowe mogą zachowywać się wraz ze wzrostem poziomu CO2 w atmosferze.