Przez lata naukowcy próbowali rozwikłać tajemnicę kosmicznych pól magnetycznych, które odgrywają kluczową rolę w kształtowaniu naszego Wszechświata. Teraz badacze z Chin dokonali przełomowego odkrycia - zidentyfikowali ogromne toroidy magnetyczne zlokalizowane w halo naszej własnej galaktyki, Drogi Mlecznej.

Badania te, opublikowane w prestiżowym czasopiśmie "The Astrophysical Journal", rzucają nowe światło na podstawowe procesy zachodzące w kosmosie. Odkrycie to jest owocem wieloletnich wysiłków profesora Hana Jinlina z Narodowego Obserwatorium Astronomicznego Chińskiej Akademii Nauk (NAOC), który od lat zajmuje się badaniem struktury pól magnetycznych w naszej galaktyce.

Używając zaawansowanych technik, takich jak analiza polaryzacji pulsarów i efektów Faradaya, profesor Han odkrył już w 1997 roku obecność toroidalnych pól magnetycznych otaczających halo Drogi Mlecznej. Teraz, dzięki nowym obserwacjom, w tym z Teleskopu Sferycznego Pięćsetnej Apertury (FAST), udało się określić rozmiary i siłę tych gigantycznych struktur magnetycznych.

Odkrycie to ma kluczowe znaczenie dla zrozumienia podstawowych procesów kształtujących nasz Wszechświat. Te kolosalne toroidy magnetyczne odgrywają kluczową rolę w propagacji promieni kosmicznych i wpływają na ośrodek międzygwiazdowy w halo galaktyki. Rzuca to nowe światło na genezę i ewolucję kosmicznych pól magnetycznych.

Badania te wpisują się w szersze wysiłki naukowców, którzy od dziesięcioleci próbują rozwikłać tajemnice magnetycznych sił rządzących kosmosem. Kluczową rolę w tych poszukiwaniach odgrywa gigantyczny radioteleskop Square Kilometre Array (SKA), który ma pomóc w ujawnieniu wielu sekretów Wszechświata.

Odkrycie profesora Hana i jego zespołu to kolejny ważny krok w zrozumieniu podstaw funkcjonowania naszego kosmicznego otoczenia. Być może już wkrótce naukowcy będą w stanie powiedzieć więcej o pochodzeniu i naturze tych fascynujących struktur magnetycznych, które kształtują oblicze naszej galaktyki.

Wypadanie włosów to dokuczliwy problem, z którym boryka się wiele osób na całym świecie. Niepokój, stres i obniżona samoocena to tylko niektóre z negatywnych skutków tego schorzenia. Na szczęście naukowcy z Japonii mogą mieć dla nas dobrą wiadomość - rozwiązaniem może okazać się powszechnie znany przyprawa, jaką jest cynamon.

Badacze z Narodowego Uniwersytetu w Jokohamie odkryli, że kwas cynamonowy, będący składnikiem chińskiego cynamonu, wykazuje obiecujące właściwości w walce z wypadaniem włosów. Poprzednie analizy wykazały, że oksytocyna, nazywana "hormonem miłości", może stymulować wzrost włosów poprzez regulację genów w komórkach mieszków włosowych. Problem w tym, że trudno jest skutecznie dostarczyć oksytocynę do skóry ze względu na jej duży rozmiar cząsteczki.

Naukowcy postanowili sprawdzić, czy kwas cynamonowy mógłby być alternatywnym rozwiązaniem. Okazało się, że ten szeroko stosowany w kosmetykach składnik zwiększa elastyczność skóry i aktywuje receptory oksytocyny. Badania na komórkach mieszków włosowych wykazały, że kwas cynamonowy w stężeniu poniżej 500 μg/ml powoduje zależny od dawki wzrost ekspresji oksytocyny i genów związanych z rozwojem włosów.

Jeszcze bardziej obiecujące rezultaty przyniosły testy z użyciem organoidów, czyli trójwymiarowych modeli mieszków włosowych. Po zastosowaniu kwasu cynamonowego naukowcy zaobserwowali znaczny wzrost długości pędów włosów. Co ciekawe, efekt ten był porównywalny do działania samej oksytocyny, dając nadzieję na nowe, nieinwazyjne metody leczenia wypadania włosów.

Eksperci uważają, że te badania mogą otworzyć drogę do opracowania naturalnych związków, które mogłyby skutecznie zapobiegać utracie włosów i poprawiać ich kondycję. Wykorzystując moc cynamonu, naukowcy są coraz bliżej rozwikłania tajemnicy odbudowy włosów i przywrócenia pewności siebie osobom zmagającym się z tym problemem.

Choć nadal potrzeba więcej badań, by potwierdzić skuteczność cynamonu w leczeniu wypadania włosów, to już teraz można powiedzieć, że ta przyprava daje nadzieję na nowe, naturalne rozwiązanie tego powszechnego schorzenia. Być może wkrótce będziemy mogli cieszyć się gęstszą i zdrowszą czupryną, dzięki mocy cynamonu.

Kosmos nigdy nie przestaje nas zaskakiwać. Naukowcy z Uniwersytetu Kalifornijskiego w Riverside właśnie dokonali niezwykłego odkrycia - zidentyfikowali planetę, która jest dosłownie rozpaloną do czerwoności skałą, gorętszą niż wiele gwiazd w naszym wszechświecie.

Astrofizyk Stephen Kane i jego zespół, analizując dane z teleskopu kosmicznego TESS, natrafili na ślad niezwykłego ciała niebieskiego w odległym układzie gwiezdnym HD 104067, położonym około 66 lat świetlnych od Ziemi. Okazało się, że nowo odkryta planeta to prawdziwy kosmiczny potwór - obiekt o powierzchni pokrytej roztopioną lawą, którego temperatura sięga ponad 2300 stopni Celsjusza.

Nowo odkryty glob, oznaczony jako TOI-6713.01, jest o około 30 procent większy od Ziemi, ale pod względem właściwości fizycznych przypomina raczej piekielną wersję naszej planety. Jego powierzchnia jest w stałym stanie eruptywnym - naukowcy wykryli na niej liczne wulkany nieustannie wyrzucające roztopioną skałę w przestrzeń kosmiczną.

Skąd tak ekstremalne warunki na tej egzoplanecie? Odpowiedź kryje się w jej orbicie wokół macierzystej gwiazdy. TOI-6713.01 krąży wokół niej niezwykle ciasno, w odległości zaledwie 2,6 miliona kilometrów - ponad 15 razy bliżej niż Ziemia Słońca. Ta bliskość powoduje, że planeta jest nieustannie narażona na ogromne siły pływowe, ściskające jej wnętrze i wywołujące intensywną aktywność wulkaniczną na powierzchni.

Zamiast okrągłej, stabilnej orbity, ta planeta porusza się po mocno eliptycznej ścieżce wokół swojej gwiazdy. To powoduje, że jest ona nieustannie ściskana i rozciągana przez grawitację, co prowadzi do ciągłych erupcji wulkanicznych.

Podobny mechanizm odpowiada za niezwykłą aktywność wulkaniczną na Io, księżycu Jowisza. Tyle że w przypadku TOI-6713.01 skala zjawiska jest znacznie większa. Naukowcy szacują, że temperatura powierzchni tej gzoplanety przekracza 2325 stopni Celsjusza - więcej niż w przypadku wielu znanych gwiazd.

W zakresie fal optycznych można zobaczyć, że ta planeta dosłownie świeci od rozpalonej do czerwoności powierzchni. Oznacza to, że obiekt ten emituje więcej promieniowania niż wiele innych ciał niebieskich w obserwowanym układzie.

Odkrycie TOI-6713.01 to prawdziwa sensacja w świecie badań nad egzoplanetami. Do tej pory naukowcy znali zaledwie kilka podobnych obiektów, takich jak 55 Cancri e czy WASP-12b, ale żaden z nich nie dorównywał temperaturą nowo odkrytej planecie.

Badacze mają nadzieję, że dalsze obserwacje TOI-6713.01 pozwolą im lepiej zrozumieć procesy zachodzące w tego typu obiektach i ogólniej - mechanizmy kształtujące warunki na egzoplanetach znajdujących się w bliskim sąsiedztwie swoich macierzystych gwiazd.

Niezwykłe odkrycie Kane'a i jego zespołu po raz kolejny dowodzi, jak różnorodne i zaskakujące mogą być światy krążące wokół odległych gwiazd. Choć TOI-6713.01 z pewnością nie nadawałaby się do zamieszkania przez ludzi, to z pewnością fascynuje naukowców jako ekstremalny przykład tego, co może się wydarzyć, gdy planeta znajdzie się zbyt blisko swojej gwiazdy.

Astronomowie dokonali nowych, szczegółowych obserwacji jednej z największych znanych gromad kulistych - NGC 2419. Wyniki ich badań rzucają nowe światło na ten niezwykły obiekt, położony 300 tysięcy lat świetlnych od Ziemi.

NGC 2419 to prawdziwy gigant wśród gromad kulistych. Wcześniejsze szacunki mówiły, że jej promień wynosi około 260 lat świetlnych, a masa sięga 900 000 mas Słońca. Nowe obserwacje z użyciem teleskopu Indyjskiego Obserwatorium Astronomicznego oraz danych z sondy Gaia pozwoliły jednak na jeszcze dokładniejsze określenie parametrów tej gromady.

Naukowcom udało się uzyskać fotometrię aż 1107 źródeł punktowych w NGC 2419. Dzięki temu mogli oni skonstruować dokładny diagram wielkości absolutnej gwiazd (CMD) w tej gromadzie. Okazało się, że NGC 2419 rozciąga się na obszarze aż 456 lat świetlnych - czyniąc ją jedną z największych znanych gromad kulistych.

Analiza krzywych blasku gwiazd zmiennych typu RR Lyrae w NGC 2419 pozwoliła także na dokładniejsze oszacowanie metaliczności tej gromady. Okazało się, że jest ona dość uboga w metale, z wartością [Fe/H] wynoszącą około -1,89. Ponadto, odległość do NGC 2419 została określona na 270-281 tysięcy lat świetlnych od Słońca.

Odkrycia te zostały opublikowane na serwerze preprintów arXiv i z pewnością wzbudzą duże zainteresowanie wśród astronomów zajmujących się strukturą i dynamiką gromad kulistych w Drodze Mlecznej.