Kiedyś wzmianki o istnieniu technologii, za pomocą której można kontrolować pogodę, uważano za teorie spiskowe. Dziś Chińczycy udowadniają, że to, co niegdyś było wyśmiewane, obecnie stało się faktem.

Naukowcy z Chin, stworzyli system wywoływania sztucznego deszczu, który ma działać na obszarze ponad 5,5 miliona kilometrów kwadratowych. To powierzchnia większa od tej, którą zajmują zamieszkiwane przez prawie 1,5 miliarda ludzi Indie i obszar 18 razy większy od Polski.

Technologia wpływania na warunki pogodowe, będzie w stanie generować opady, tłumić śnieżyce oraz gradobicia. Dzięki niej, ograniczone zostaną takie zjawiska, jak pożary lasów i susze. Będzie ona stanowić potężne wsparcie dla chińskiego rolnictwa.

To kolejny dowód na to, że wyśmiewanie doniesień o istniejących już rozwiązaniach rodem z science-fiction, jest raczej dowodem krótkowzroczności „inteligentów”, aniżeli zidiocenia teoretyków spiskowych. Warto zauważyć, że są to technologie, o których informuje się oficjalnie, zatem to, co wojsko utajniło, może być w skali swojego zaawansowania o wiele bardziej wyrafinowane.

Należy się więc spodziewać, że Chiny jeszcze niejeden raz wyciągną jakiegoś „królika z kapelusza”.

Białka przypominające przeciwciała z układu odpornościowego rekinów są w stanie zapobiegać zakażeniu ludzkich komórek koronawirusem, jego szczepami i pokrewnymi wirusami. Tak wynika z najnowszych badań przeprowadzonych przez amerykańskich naukowców.

Naukowcy z University of Wisconsin w Madison opublikowali w czwartek wyniki badania, w którym przeanalizowano białka podobne do przeciwciał (VNAR - Variable New Antigen Receptor) znajdujące się w układzie odpornościowym rekinów. Te małe białka - podobne do przeciwciał - mogą wchodzić w odosobnione miejsca, które ludzkie przeciwciała nie mogą. Mogą przybierać unikalne kształty geometryczne. To pozwala im rozpoznawać struktury, których nasze ludzkie przeciwciała nie są w stanie rozpoznać.

Białka te nie zostały jeszcze przetestowane na ludziach i w najbliższym czasie nie będą dostępne do leczenia ludzi, ale jak twierdzą naukowcy, pomogą przygotować się na przyszłe epidemie koronawirusów. W tym przypadku może zostanie użyta mieszanka VNAR z kilku gatunków rekinów, aby zmaksymalizować skuteczność przeciwko różnym zmutowanym wirusom.

Naukowcy zauważają, że ten nowy rodzaj leku będzie tańszy i łatwiejszy w produkcji niż ludzkie przeciwciała. Ponadto leki na bazie białek rekina będą szczególnie korzystne dla osób z osłabionym układem odpornościowym, których organizm nie reaguje dobrze na szczepienia.
 

Japońscy biolodzy stworzyli pierwszy sztuczny genomowy DNA, który może się rozmnażać i rozwijać poza komórką. Naukowcom udało się uruchomić proces ekspresji genów i pozakomórkowej replikacji w DNA, utworzonym w systemie bezkomórkowym z kwasów nukleinowych i białek. Wyniki badań opublikowano w czasopiśmie ACS Synthetic Biology.

Zdolność do reprodukcji i rozwoju jest jedną z cech definiujących organizmy żywe. Do tej pory nie było możliwe stworzenie sztucznych materiałów o takich właściwościach. Aby sztuczny system molekularny, który może się rozmnażać i rozwijać się, działał. Informacja genetyczna zakodowana w DNA musi zostać przetłumaczona na RNA, ekspresja białek musi zostać uruchomiona, a cykl replikacji DNA z tymi białkami musi być utrzymany w systemie przez długi czas czas. Główna trudność polega na tym, że geny wymagane do replikacji DNA muszą jednocześnie pełnić swoje funkcje ekspresji.

Aby obejść ten problem, naukowcy z Uniwersytetu Tokijskiego pod kierownictwem profesora Norikazu Ichihashi, zamiast stosowanego przez żywe organizmy złożonego mechanizmu replikacji DNA, który wymaga dużej liczby genów, stworzyli sztuczny system replikacji z zaledwie dwoma genami – Enzym replikacji DNA Phi29 i rekombinaza Cre. Autorzy postawili hipotezę, że te dwa białka będą dobrze funkcjonować w niskich stężeniach i mogą ulegać ekspresji w wystarczających ilościach nawet w istniejących systemach translacji bezkomórkowych.

Stworzyli bezkomórkowy system transkrypcji-translacji, w którym byli w stanie dokonać translacji genów na białka i replikować oryginalny kolisty DNA za pomocą kolistego DNA, który zawiera dwa geny niezbędne do replikacji. Co więcej, z powodzeniem ulepszyli oryginalne DNA, zwiększając dziesięciokrotnie wydajność replikacji. Uruchomiony przez naukowców cykl replikacji DNA trwał 60 dni.

Naukowcy zauważają, że dodając geny potrzebne do transkrypcji i translacji do sztucznego DNA, który opracowali, mogą tworzyć sztuczne komórki, które mogą rosnąć autonomicznie, żywiąc się związkami o niskiej masie cząsteczkowej, takimi jak aminokwasy i nukleotydy.

W przyszłości takie komórki mogą być wykorzystywane do produkcji leków i żywności. Obecnie w technologii w tym celu stosuje się żywe mikroorganizmy. Autorzy uważają, że jeśli zostaną zastąpione sztucznymi programowalnymi komórkami, procesy staną się bardziej stabilne i sterowalne.

Międzynarodowy zespół naukowców przeprowadził szczegółowe badania przyczyn wyginięcia w ordowiku, które miało miejsce około 445 milionów lat temu i zmiotło 85% gatunków zwierząt z powierzchni Ziemi. Zdaniem naukowców spadek zawartości tlenu w oceanach nie był jedyną przyczyną tego zdarzenia, przyczynił się też do tego spadek temperatury. 

Wyginięcie dinozaurów nie było wydarzeniem jedynym w swoim rodzaju. W całej historii życia na Ziemi doszło do pięciu masowych wymierań, podczas których wyginęło co najmniej trzy czwarte wszystkich istniejących gatunków. Znalezienie przyczyn masowych wymierań na Ziemi jest bardzo interesujące dla naukowców, ponieważ zrozumienie warunków środowiskowych, które doprowadziły do ​​wyginięcia gatunków w przeszłości, może potencjalnie pomóc w zapobieganiu tym wydarzeniom w przyszłości.

Zespół naukowców z Ameryki, Kanady, Francji i Chin badał wymieranie ordowiku-syluru (~445 milionów lat temu). Było to pierwsze i największe z pięciu masowych wymierań. Wtedy wymarło około 85% gatunków zwierząt, w tym wiele mięczaków i gąbek. Trylobity i lilie morskie również całkowicie zniknęły. W przeciwieństwie do szybkiego wyginięcia dinozaurów, wyginięcie w ordowiku trwało 1,5-2 miliony lat. Głównym pytaniem było, czy było to spowodowane spadkiem zawartości tlenu w wodzie morskiej, czy też istniały inne czynniki.

Autorzy połączyli badania geochemiczne z modelowaniem numerycznym i komputerowym. Naukowcy zmierzyli stężenie jodu w skałach węglanowych z tego okresu. Pozwoliło to na wyciągnięcie wniosków na temat poziomu tlenu na różnych głębokościach oceanu. Uzyskane dane nie dostarczyły żadnych dowodów na brak tlenu w górnych warstwach oceanu. Tak więc ochłodzenie klimatu w późnym ordowiku było prawdopodobnie odpowiedzialne za masowe wymieranie. Jednak wciąż istnieją dowody na spadek stężenia tlenu w głębinach oceanicznych, czego nie można wytłumaczyć modelem klasycznym.

Byłoby logiczne oczekiwać wzrostu ilości tlenu w górnych warstwach oceanu w odpowiedzi na ochłodzenie, ponieważ tlen atmosferyczny lepiej rozpuszcza się w zimnej wodzie. Zaobserwowaliśmy jednak spadek stężenia tlenu w niższych warstwach oceanu, co zwykle wiąże się z globalnym ociepleniem w historii Ziemi. Było to prawdopodobnie spowodowane zmianą obiegu wody w oceanie w tym prądów oceanicznych. Ochłodzenie klimatu zatrzymało przepływ wody bogatej w tlen z płytkich mórz do głębszych i doprowadziło do obniżenia poziomu tlenu w niektórych częściach oceanu. 

Artykuł został opublikowany w czasopiśmie Nature Geoscience.