Naukowcy z Uniwersytetu Radbound i Uniwersytetu Goethego zaprezentowali symulację komputerową supermasywnej czarnej dziury, która znajduje się w centrum Drogi Mlecznej. Jest to pierwsza wizualizacja tak skomplikowanego obiektu kosmicznego w wirtualnej rzeczywistości, którą można oglądać w 360 stopniach.

Symulacja powstała na bazie najnowszych modeli astrofizycznych czarnej dziury Sagittarius A*. Mówiąc konkretniej, film przedstawia wizualizację tzw. dżetów, wirujących wokół czarnej dziury, ponieważ samej czarnej dziury nie jesteśmy w stanie zobaczyć.

Jest to najdokładniejsza i najbardziej realistyczna symulacja komputerowa zjawisk, zachodzących wokół czarnej dziury, jaka kiedykolwiek powstała. Poniższą trójwymiarową wizualizację można oglądać z urządzeniami wirtualnej rzeczywistości.

Naukowcy twierdzą, że za naszego życia najprawdopodobniej nie będziemy w stanie dotrzeć do czarnej dziury, dlatego stworzyli symulację, abyśmy mogli sobie ją łatwiej wyobrazić, oraz procesy, które zachodzą wokół niej. Wizualizacja powstała głównie do celów edukacyjnych i jest również skierowana do najmłodszych pokoleń, aby zainteresować je astrofizyką.

Mars znalazł się w centrum zainteresowania państwowych agencji kosmicznych i prywatnych firm. Cel jest jeden – wysłać człowieka na Marsa i skolonizować planetę. Niestety jedna z firm właśnie poległa i ogłosiła bankructwo. Zresztą, nikt nie mówił, że będzie łatwo.

Chodzi o holenderski projekt Mars One, który został założony w 2011 roku przez Basa Lansdorpa. Często pisaliśmy o postępach tej inicjatywy na łamach naszego portalu.

Początkowo, firma Mars One zamierzała wysłać pierwszych kolonizatorów na Czerwoną Planetę już w 2023 roku, a w kolejnych latach miały odbyć się loty zaopatrzeniowe. Z biegiem czasu, Bas Lansdorp najwyraźniej zrozumiał, że osiedlenie się na innej planecie wcale nie jest takie łatwe i tanie. Firma kilka razy modyfikowała swoje plany. Pod koniec 2016 roku dowiedzieliśmy się, że załogowy lot na Marsa może odbyć się najwcześniej w 2031 roku, zatem mówimy tu o sporych zmianach.

Trzeba również przypomnieć, że projekt zaczął werbować ochotników do tej bardzo ryzykownej misji. Spośród 200 tysięcy kandydatów, firma Mars One wybrała 100 osób i na drodze eliminacji zamierzała zredukować tę liczbę do 24. Wybrańcy mieli przechodzić przez testy, aby potwierdzić ich gotowość do wzięcia udziału w tym historycznym wydarzeniu.

Od dłuższego czasu brakowało informacji o jakichkolwiek postępach. Teraz media donoszą, że 15 stycznia 2019 roku, firma Mars One Ventures AG zbankrutowała, co zostało potwierdzone przez szwajcarski sąd i samego założyciela Basa Lansdorpa.

Trzeba nadmienić, że inicjatywa kolonizacji Czerwonej Planety była podzielona na non-profit Fundację Mars One i for-profit Mars One Ventures AG. Upadłość ogłosiła komercyjna odnoga tego projektu. Jednocześnie Bas Lansdorp powiadomił, że Fundacja Mars One wciąż funkcjonuje i będzie próbowała jakoś wyjść z tej sytuacji.

Upadek projektu Mars One raczej nie jest zaskakujący. Założyciel Bas Lansdorp liczył, że sfinansuje całą misję kosmiczną z pieniędzy, które zdobyłby ze sprzedaży praw do transmisji w telewizji. Gdyby ktoś jeszcze miał wątpliwości – w przeciwieństwie do agencji kosmicznych i innych poważnych firm, Lansdorp chciał zrobić z tego program typu reality show. Specjaliści zarzucali mu zresztą, że za bardzo skupiał się na wyborze przyszłych kolonizatorów, a jego plan wysłania ludzi na Marsa był niedopracowany, wręcz oderwany od rzeczywistości. Ostatecznie czas pokazał, kto miał rację.

Druk 3D może zrewolucjonizować przemysł kosmiczny. Brytyjska firma Orbex zademonstrowała niezwykły silnik rakietowy, który został w całości wydrukowany. Dzięki wykorzystaniu technologii druku przestrzennego, nowy silnik wyróżnia się znacznie lepszą wydajnością od silników o podobnych rozmiarach.

Orbex chce wejść na rynek kosmiczny ze swoją rakietą Orbex Prime. Firma umieści w niej silnik rakietowy, który został wydrukowany w jednym kawałku. Ma to istotne znaczenie, ponieważ nie posiada złączeń, dzięki czemu jest bardziej odporny na wysokie temperatury i zmiany ciśnienia.

Wydrukowany w drukarce 3D silnik rakietowy jest lżejszy o 30% i wydajniejszy o 20% od innych silników w takich rozmiarach. Co więcej, silnik jest zasilany biopropanem, który emituje nawet 90% mniej dwutlenku węgla od współcześnie stosowanych paliw.

Dwustopniowa rakieta Orbex Prime posłuży do wynoszenia nanosatelitów, których masa nie przekracza 10 kg. Coraz więcej firm na świecie skupia się na dostarczaniu na orbitę małych satelitów zamiast dużych, co pozwala zaoszczędzić sporo pieniędzy.

Pierwszy start Orbex Prime zaplanowano na 2021 rok. Rakieta zostanie wystrzelona z przyszłego kosmodromu Sunderland w szkockim regionie Highlands i w ramach testu, dostarczy ładunek należący do firmy Surrey Satellite Technology Ltd.

Dzisiejsze protezy nóg nie rozwiązują w całości problemu braku kończyny dolnej. Najpierw trzeba je dostosować do pacjenta, po czym użytkownik musi przez wiele godzin uczyć się chodzić. Proces ten jest mozolny, a bywa też bolesny. Okazuje się jednak, że sztuczna inteligencja również w tym przypadku potrafi zdziałać cuda.

Naukowcy z Uniwersytetu Stanowego Karoliny Północnej oraz Uniwersytetu Karoliny Północnej w Chapel Hill opracowali sztuczną inteligencję, która w błyskawiczny sposób dostosowuje protezę do ciała pacjenta i jego chodu. Podczas testu, system pozwolił użytkownikowi protezy nogi poruszać się po płaskich powierzchniach już w ciągu 10 minut.

Sztuczna inteligencja bierze pod uwagę wiele parametrów podczas chodu. Pacjenci muszą najpierw zostać podłączeni do komputera i chodzić po bieżni przez kilkanaście minut, po czym naukowcy przekazują dane do algorytmu. Ten z kolei uczy się rozpoznawać wzory i dostosowuje protezę do danej osoby.

Choć rozwiązanie jest rewolucyjne, naukowcy zaznaczają, że jest to tak naprawdę początek ich badań. Zespół zamierza dalej szkolić swój algorytm, aby ostatecznie można było stworzyć bezprzewodową wersję protezy nogi i wypróbować ją poza laboratorium.